Proponujemy obejrzenie kilkunastominutowego reportażu z obchodów 70. rocznicy uratowania załogi Halifaxa w Tarnogórze. Możemy to zrobić, jak zwykle dzięki materiałom Telewizji Kablowej LokalTel z Nowej Sarzyny. Serdecznie dziękujemy.
[wposflv src=http://www.tarnogora.info.pl/filmy/70lat.flv]
Na ten dzień czekaliśmy dwa lata……. kiedy 23 kwietnia 2012 odsłonięty został w obecności 15 – 20 osób skromny obelisk w miejscu upadku Halifaxa JP 224, wtedy wydawało się , że jest to maksimum tego co można było zrobić, aby upamiętnić tych którzy ratowali członków załogi samolotu jak i ratowanych – ludzi którzy lecieli z transportem broni dla żołnierzy Armii Krajowej.
Cieszę się, że się bardzo myliłem:
– 23 kwietnia 2014 roku w uroczystościach uczestniczyła: rodzina pilota Thomasa Storeya – żona, Pani Rita Storey, córki: Pani Jenifer Elkin, Pani Pat Bowskill, Pani Susan Hayhurst Storey, Attache Obrony Ambasady Brytyjskiej płk. David Houghton, Attache Obrony Ambasady Kanady płk. Daniel Geleyn, Wice-Burmistrz Gminy Nowa Sarzyna Pani Danuta … Czytaj dalej…
zdjęcie: Pat Bowskill
Wczoraj tj. 23.04.2014 r. z inspiracji Stowarzyszenia Przyjaciół Tarnogóry, pod pomnikiem upamiętniającym uratowanie angielskich lotników, odbyły się oficjalne uroczystości z udziałem przedstawicieli władz Kanady i Wielkiej Brytanii, rodzin lotników oraz lokalnych władz samorządowych. Więcej szczegółów już wkrótce.
TUTAJ reportaż TVP Rzeszów z uroczystości.
Tarnogóra, 23.04.2014 r.
Program uroczystości:
Godz. 11:00 – Rozpoczęcie uroczystości pod obeliskiem upamiętniającym miejsce katastrofy samolotu, jego załogę oraz mieszkańców wsi zaangażowanych w pomoc lotnikom /obelisk znajduje się na przedłużeniu drogi od Remizy OSP – około 700 mb.-pod lasem/.
Godz. 12:15 – Zakończenie uroczystości pod pomnikiem, przejście (przejazd) uczestników do Szkoły Podstawowej w Tarnogórze.
Godz. 14:00 – Zakończenie obchodów.
Miło mi oficjalnie poinformować, że 8 marca 2014 roku, podczas Walnego Zebrania Założycielskiego, podjęto uchwałę o powołaniu do życia Stowarzyszenia Przyjaciół Tarnogóry. Podczas tego zebrania, ukonstytuował się Zarząd Stowarzyszenia oraz wybrano Prezesa, którym został Edward Kak – serdecznie gratulujemy!
Uczestnicy przyjęli nazwę i w gorącej dyskusji zakreślili ramy działalności organizacji. Omawiano też plan pracy, na najbliższe miesiące. Mówiąc krótko, słowo stało się ciałem. Trzymamy kciuki nie tylko za członków nowoutworzonego stowarzyszenia ale również za tych wszystkich, którym nieobcy jest los i rozwój ziemi leżajskiej. Ksiądz prof. Józef Tischner mówił, że na początku to byli górale, tyle że udawali Greka, ja myślę, że tak na samiutkim początku to była Tarnogóra….
Zarząd Stowarzyszenia:
1. Edward Kak – prezes
2. Piotr Gałdyś – wiceprezes
3. Franciszek Półćwiartek – sekretarz
Czytaj dalej…
Dzięki uprzejmości Telewizji Kablowej LokalTel z Nowej Sarzyny, możemy udostępnić obszerne fragmenty nagrania obchodów 69. rocznicy uratowania lotników. Popatrzcie i wspominajcie.
[wposflv src=http://www.tarnogora.info.pl/filmy/tarnogora2013.flv]
W dniach 21- 25 kwietnia 2013 przebywała w Tarnogórze rodzina dowódcy załogi Halifaxa JP 224 – Thomasa Storeya: żona – Rita Storey, oraz córki: Pat Bowskill, Jeniffer Elkin, Susan Hayhurst Storey, wizyta ta była kontynuacją tego co się zdarzyło 69 lat temu …. a mianowicie …
Na lotnisku Campo Cassale samolot Halifax JP 224 startuje w swój rejs do okupowanej Polski – jest niedziela 23 kwietnia 1944 roku, godzina 19:20. Załogę czeka przynajmniej dziesięciogodzinny lot z zaopatrzeniem dla partyzantów z Okręgu Lubelskiego Armii Krajowej – zrzut ma nastąpić na placówkę „Klacz” – 7 km od Opola Lubelskiego. Dla załogi Halifaxa JP 224 jest to lot jak jeden z wielu, latają z zaopatrzeniem dla partyzantów z całej Europy, bez przerwy ryzykują , nie wiedzą jednak, że lot ten będzie ostatni……. Załoga samolotu była doświadczona i zgrana, … Czytaj dalej…
W dniach 21.04 – 25.04.2013 roku w Tarnogórze przebywały – żona Rita i trzy córki Pat, Susane i Jenifer jednego z lotników – Toma Storey’a, ratującego się 69 lat wcześniej skokiem na spadochronie z bombowca RAF’u, który chwilę potem rozbił się na Błoniach, opodal zagród mieszkańców wsi. On i trzej inni, dzięki ofiarności i odwadze miejscowej ludności oraz partyzantów spod znaku BCh, zostali przerzuceni, najpierw za San, potem do Kijowa a stamtąd już do domu, do Anglii. Jak powiedziała wzruszona jedna z córek „…gdyby Tarnogórzanie wtedy nie pomogli ojcu, ich nie byłoby na świecie”. Przedstawiamy fotorepotaż z pobytu Angielek, zapraszamy do oglądania. KLIKNIJ TUTAJ
Witajcie. Mój ojciec urodził się w Tarnogórze. Wsi położonej pomiędzy Leżajskiem i Stalową Wolą. Wsi, która jest inna niż wszystkie pozostałe, bo pamięta czasy mojego taty, dziadka i reszty przodków, dzięki którym jestem na świecie. Jeszcze do niedawna głębokie lasy na zachodnim horyzoncie, przedzielone były pasem zbóż, wyjazdy „w pole” stanowiły stały akcent dni, a pełne gwaru Błonia, Czysta i Ług w których chętnie przeglądało się słońce, były miejscami do których zawsze wracałem rzewną myślą, i z tą jakąś dziecinną niecierpliwością odliczałem dni między „tu i teraz” a zapachem domowego masła, które babcia wyrabiała w maśniczce. Potem pamiętam szalone loty jaskółek, niepokojone przez babcię a potem Edka mojego stryja i przyjaciela, kiedy to wieczorną porą zachodzili do obory żeby wydoić krowy. Białe mleko, tłuste masło, zapach lipowego kwiatu i święci na ścianach oświetlani słabym światłem żarówek, to towarzysze … Czytaj dalej…
